Conjugação do verbo português  'afrontar'
Particípios
| passado | gerúndio | 
|---|
| afrontado | afrontando | 
Indicativo
pretérito perfeito| eu afrontei | nós afrontámos | 
| tu afrontaste | vós afrontastes | 
| ele afrontou | eles afrontaram | 
pretérito imperfeito| eu afrontava | nós afrontávamos | 
| tu afrontavas | vós afrontáveis | 
| ele afrontava | eles afrontavam | 
mais-que-perfeito| eu afrontara | nós afrontáramos | 
| tu afrontaras | vós afrontáreis | 
| ele afrontara | eles afrontaram | 
Indicativo
presente| eu afronto | nós afrontamos | 
| tu afrontas | vós afrontais | 
| ele afronta | eles afrontam | 
futuro| eu afrontarei | nós afrontaremos | 
| tu afrontarás | vós afrontareis | 
| ele afrontará | eles afrontarão | 
imperativo
afirmativo|  | afrontemos nós | 
| afronta tu | afrontai vós | 
| afronte ele | afrontem eles | 
negativo|  | não afrontemos nós | 
| não afrontes tu | não afronteis vós | 
| não afronte ele | não afrontem eles | 
condicional| eu afrontaria | nós afrontaríamos | 
| tu afrontarias | vós afrontaríeis | 
| ele afrontaria | eles afrontariam | 
infinitivo pessoal| para afrontar eu | para afrontarmos nós | 
| para afrontares tu | para afrontardes vós | 
| para afrontar ele | para afrontarem eles | 
Subjuntivo
pretérito imperfeito| se eu afrontasse | se nós afrontássemos | 
| se tu afrontasses | se vós afrontásseis | 
| se ele afrontasse | se eles afrontassem | 
presente| que eu afronte | que nós afrontemos | 
| que tu afrontes | que vós afronteis | 
| que ele afronte | que eles afrontem | 
futuro| quando eu afrontar | quando nós afrontarmos | 
| quando tu afrontares | quando vós afrontardes | 
| quando ele afrontar | quando eles afrontarem | 

*Os verbos são mostrados como:
- INFINITIVO + SUFFIX: Por exemplo, o verbo dar tem uma conjugação de dar+ei que é mostrada como darei.
- BASE + SUFFIX REPLACEMENT: Por exemplo, o verbo volver tem uma conjugação de volv+eu que é mostrada como volveu.
- IRREGULAR: Por exemplo, o verbo pedir tem uma conjugação de peço que é mostrada como peço.